Αίτημα ανεξαρτητοποίησης προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Μεσσήνης κατέθεσε ο Μένης Αδαμόπουλος, δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη Γ. Τσώνη.
Όπως αναφέρει: «Κύριοι συνάδελφοι, επέλεξα με ενθουσιασμό να είμαι μέχρι σήμερα δημοτικός σύμβουλος. Eξοπλίστηκα με το απαραίτητο πάθος και το πείσμα για να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο, αν και για μένα η απόκτηση μιας θέσης εξουσίας και παράλληλα ευθύνης δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι υπηρεσίες της βρίσκονται πιο κοντά στον πολίτη και ιδιαιτέρως σε αυτόν που αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Κατανοεί το πρόβλημά του και πάντοτε αποδίδει λύσεις. Διότι η πολιτική είναι σαν την ιατρική, διαγνώνεις και μετά θεραπεύεις. Βλέποντας έτσι την ΤΑ, ως μία μορφή κρατικής διοίκησης (λόγω παραχώρησης αρμοδιοτήτων σε αυτή από την κεντρική εξουσία), επιβάλλοντας κυρώσεις σε οτιδήποτε αθετεί το νόμιμο, έτσι όπως ορίζεται στη Δημοκρατία. Πάνω από όλα ο σεβασμός και η εφαρμογή των νόμων είτε το θέλει είτε όχι και δε νομοθετεί. Αυτό σημαίνει διοίκηση στην Τ.Α. Υπ’ όψιν, μην ξεχνάμε ότι σε μια κοινωνία που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, λειτουργούμε ανεξέλεγκτα και τότε επικρατεί ζούγκλα. Οι πολίτες απαιτούν σεβασμό στους κανόνες της Δημοκρατίας και λύσεις στα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν και είναι πολλά. Η ενασχόληση με τα κοινά προϋποθέτει συλλογικότητα, συνέπεια λόγων και έργων, αποφάσεις με δημοκρατικές διαδικασίες, ευθιξία, κουλτούρα, αξιοπρέπεια και ευθύνη, ιδέες που ευαγγελίζονται όλοι οι αιρετοί, μέχρι ότου κερδίσουν τις εκλογές, διότι την επομένη των εκλογών αυτά πάνε περίπατο. Σε μία ομάδα ανθρώπων η δομή με την οποία συνδέονται καθορίζει τι και πόσο μπορούν να προσφέρουν. Όταν αυτή δεν υπάρχει, προσπαθείς να τη δημιουργήσεις. Η ομάδα δράσης για κάποιο θέμα πρέπει να έχει συγκεκριμένο ρόλο, μερίδιο επιβράβευσης στην επιτυχία, αλλά και μερίδιο ευθύνης στην υλοποίησή του και όχι κάποιοι να εξαγνίζονται στην κολυμπήθρα του προοδευτικού, του καλύτερου από τον αντίπαλό του, και επί της ουσίας με την εκλογή του επαναλαμβάνονται όπως πάντα τα ίδια και τα ίδια.
Έτσι με δομές αλληλοσεβασμού, ατομικής προσπάθειας του καθενός μας ξεχωριστά, την πολιτική αντίληψή του σε διάφορα θέματα, τη σύμφωνη γνώμη όλης της ομάδας, που αποτελεί τη δομή, υπό την καθοδήγηση του αρχηγού της, μακροπρόθεσμα, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε σε περισσότερα ερωτήματα των πολιτών, υπερβαίνοντας και ξεπερνώντας τους περισσότερους περιορισμούς του δημαρχοκεντρικού μοντέλου στην Τ.Α. Αυτές οι προσπάθειες δεν μπορούν να είναι ατομικές παρά μόνο συλλογικές. Ήθελα και προσπάθησα να συμβάλλω στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων μέσα από τη συνεργασία, να συμβάλω στο δημόσιο διάλογο, να προτάξω το θέμα του εθελοντισμού, να λειτουργήσουν οι θεσμοί, σεβόμενος πάντοτε την οντότητα, τη μοναδικότητα, αλλά και την προσωπικότητα του κάθε πολίτη, με την υποχρέωση οι πολίτες να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατόν. Στάθηκα ακριβοδίκαιος μέχρι σήμερα στις συγκρουόμενες απόψεις, παίρνοντας στο τέλος μία θέση για να προκύψει πρακτικό αποτέλεσμα. Αυτά σε ένα μοτίβο ρεαλιστικού αλτρουισμού, ξεπερνώντας το (εγώ), κοιτάζοντας την ευρύτερη εικόνα του εμείς, βάζοντας έτσι ένα λιθαράκι προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Στην πορεία διαπίστωσα πως ο τρόπος λήψης αποφάσεων είναι προκαθορισμένος, χωρίς περιθώρια στην ουσιαστική άσκηση του δημόσιου ρόλου μου, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, διότι και για να είμαι ειλικρινής (παραιτούμαι δεύτερη φορά σήμερα ύστερα βέβαια από τη ζητηθείσα παραίτησή μου), έρχομαι εκ νέου σε αντίθεση ως δημοτικός σύμβουλος πλέον με τις προκαθορισμένες αποφάσεις. Όταν αδυνατείς να δημιουργήσεις στο χώρο που θα είσαι δημιουργικός, δεν έχει νόημα να σέρνεσαι χειραγωγούμενος και με ό,τι αυτό συνεπάγεται, παριστάνοντας το διακοσμητικό στοιχείο. Αυτό όμως για μένα δε σημαίνει παραίτηση, ότι πρέπει να σκέπτομαι πολιτικά, να αγωνίζομαι καθημερινά για δικαίωση, να εκφράζω δημόσια τις απόψεις μου, υποστηρίζοντας δράσεις και ιδέες με γνώμονα το δίκαιο, την αλήθεια, όπως μέχρι σήμερα έκανα. Αποφάσισα να συνεχίζω ως ανεξάρτητος πλέον δημοτικός σύμβουλος.
Επίσης, θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή το δημαρχοκεντρικό μοντέλο της Τ.Α. θα αλλάξει προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Διότι τα όποια συλλογικά όργανα εκλέγονται θα είναι αδύναμα να υποστηρίξουν επί της ουσίας το ρόλο τους. Ειλικρινά ως άτομο διαψεύστηκα. Με την εφαρμογή της απλής αναλογικής πιστεύω ότι αυτά θα λάβουν τέλος. Έτσι αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη που μου αναλογεί.
Κύριοι, παρά τη σεμνότητα που εκ φύσεως διακατέχομαι, απαιτώ να κριθώ πολύ αυστηρά, αν αυτό είναι πράξη αδυναμίας ή ευαισθησίας και θα είμαι παρών, όταν χρειασθεί, να το αποδείξω. Η κριτική είναι δημοκρατικό δικαίωμα, αποσκοπεί στο γενικό καλό, χωρίς όμως ιδιοτέλεια και ατομικισμό. Λυπάμαι που αναγκάζομαι στην πράξη αυτή. Όσο ενωρίτερα και αν την είχα υποβάλει, πάλι τίποτα δε θα άλλαζε. Θέλω να είμαι έντιμος και ειλικρινής απέναντι σε όλους τους συνδημότες μου, δηλώνοντάς τους υπεύθυνα δε θα σταματήσω να αγωνίζομαι για το σωστό».