Το διαστημικό πρόγραμμα «Απόλλων» της NASA ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1967, έχοντας ως στόχο την αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη έως το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, όπως είχε προϊδεάσει τον κόσμο ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζον Κένεντι.
Έτσι, στις 16 Ιουλίου το 1969 όλα ήταν έτοιμα. Στο ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα είχε συγκεντρωθεί πάνω από 1.000.000 κόσμου για να παρακολουθήσει την εκτόξευση, ενώ αυτοί που «καρφώθηκαν» μπροστά από τις τηλεοράσεις τους υπολογίζονται σε 700.000.000.
Ο πύραυλος – φορέας «Κρόνος 5» μετέφερε το διαστημόπλοιο «Κολούμπια» και τη σεληνάκατο «Αετός». Το πλήρωμα της διαστημικής αποστολής ήταν τριμελές και αποτελείτο από τους αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ (αρχηγός της αποστολής), Έντουιν «Μπαζ» Όλντριν (κυβερνήτης της σεληνακάτου) και Μάικλ Κόλινς (κυβερνήτης του διαστημοπλοίου). Και οι τρεις τους ήταν 39 ετών, έμπειροι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και δοκιμασμένοι αστροναύτες.
Η εκτόξευση έγινε στις 17:32 ώρα Ελλάδας. Όλα εξελίχθηκαν ομαλά, σύμφωνα με το πρόγραμμα, έως τις 20 Ιουλίου, όταν άρχισε το δυσκολότερο σκέλος της αποστολής. Η σεληνάκατος θα έπρεπε να αποκολληθεί από το διαστημόπλοιο και να πάρει πορεία προς τη Σελήνη και συγκεκριμένα προς τη Θάλασσα της Ηρεμίας, το μέρος που είχε επιλέξει η NASA για την προσελήνωση.
Η διαδικασία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, παραλίγο να καταλήξει σε… τραγωδία. Κατά τη διάρκεια της πορείας της σεληνακάτου προς τη Σελήνη το αυτόματο σύστημα πλοήγησης υπέστη βλάβη και ο κυβερνήτης Άρμστρονγκ ανέλαβε να πιλοτάρει το σκάφος με το χειροκίνητο σύστημα. Κατόρθωσε να το προσεληνώσει οριακά στις 22:17:30 ώρα Ελλάδας, έχοντας καύσιμα μόνο για 30 δευτερόλεπτα.
Λίγες ώρες αργότερα έφτασε η μεγάλη στιγμή: Ο Νιλ Άρμοστρονγκ άνοιξε την πόρτα της σεληνακάτου στις 4:56 ώρα Ελλάδας της 21 Ιουλίου (9:56 της 20ης Ιουλίου ώρα Αμερικής), κατέβηκε τη μικρή σκάλα και πάτησε το πόδι του στη Σελήνη.
«Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα» είπε στο Κέντρο Ελέγχου του Χιούστον.
Ο Όλντριν τον ακολούθησε αναφωνώντας: «Υπέροχη… Υπέροχη Μοναξιά!». Πρώτο τους μέλημα ήταν να συνηθίσουν να περπατούν σαν τα καγκουρό, εξαιτίας της έλλειψης της βαρύτητας.
Στη συνέχεια και για τις επόμενες δυόμιση ώρες στρώθηκαν στη δουλειά: συνέλεξαν υλικό, τράβηξαν φωτογραφίες, κράτησαν σημειώσεις και εγκατέστησαν μηχανήματα για παρατηρήσεις. Τοποθέτησαν την αμερικανική σημαία και μια πλακέτα εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας, που απεικόνιζε τα δύο ημισφαίρια και έγραφε:
«Είμαστε άνθρωποι από τον Πλανήτη Γη, οι πρώτοι που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη. Ήρθαμε με ειρηνικό σκοπό εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας. Ιούλιος 1969 μ.Χ.».
Η αποστολή τους σε αυτό το σημείο είχε λήξει. Οι δύο αστροναύτες επέστρεψαν στη σεληνάκατο με φορτίο 22 κιλών από το υλικό που συνέλεξαν. Ξεκουράστηκαν για επτά ώρες και αφού ξεπέρασαν κάποια μικροπροβλήματα, πυροδότησαν τον «Αετό» για το ταξίδι της επανόδου στο διαστημόπλοιο «Κολούμπια», που κινούταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με τον αστροναύτη Κόλινς. Η πρόσδεση ήταν επιτυχημένη και οι τρεις αστροναύτες με το «Κολούμπια» ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στη Γη, που διάρκεσε τρεις μέρες.
Στις 18:50:35 ώρα Ελλάδος της 24ης Ιουλίου 1969 ο θαλαμίσκος προσθαλασσώθηκε 210 ναυτικά μίλια νότια της Ατόλης Τζόνσον στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στη Σελήνη είχε αίσιο τέλος.
«Ήταν η πιο σημαντική εβδομάδα της παγκόσμιας ιστορίας από την εποχή της Δημιουργίας» είχε δηλώσει συνεπαρμένος ο Πρόεδρος Νίξον.
Οι τρεις αστροναύτες περισυνελέγησαν από το πολεμικό πλοίο «Χόρνετ» και τέθηκαν αμέσως υπό αυστηρή καραντίνα. Πήραν εξιτήριο στις 13 Αυγούστου κι έγιναν δεκτοί με τιμές από τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον και από τον Αντιπρόεδρο Σπύρο Άγκνιου. Την ίδια μέρα διεξήχθησαν παρελάσεις προς τιμήν τους σε Νέα Υόρκη, Σικάγο και Λος Άντζελες.
Πηγή: AP Photo
Το πρόγραμμα «Απόλλων» συνεχίστηκε έως το 1972 με συνολικά πέντε επιτυχημένες αποστολές στη Σελήνη (Απόλλων 12, 14, 15, 16, 17) και μία αποτυχημένη (Απόλλων 13).
Η ιστορική αποστολή ίσως μόλυνε τη Γη με… σεληνιακά μικρόβια
Ένα κενό ασφαλείας, μία μικρή αβλεψία, ίσως έφερε στη Γη σεληνιακά… μικρόβια!
Παρότι η NASA είχε εργαστεί σκληρά για να αποκλείσει την πιθανότητα μεταφοράς άγνωστων σεληνιακών μικροβίων στη Γη με την επιστροφή των τριών αστροναυτών, ακολουθώντας μία μακρά διαδικασία απολύμανσης και εξετάσεων, τελικά είναι πιθανό να μην τα κατάφερε, όπως παραδέχονται οι αστροναύτες εκείνου του πληρώματος.
Όπως προκύπτει από τις συνεντεύξεις που έγιναν στο πλαίσιο ενός νέου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Chasing the Moon» για λογαριασμό του PBS, το σχέδιο να κρατηθεί «ασφαλής» η Γη θα μπορούσε εύκολα να καταρρεύσει και, παρά την προσπάθεια της NASA για το αντίθετο, διαστημικά μικρόβια να περάσουν στην γήινη ατμόσφαιρα.
Οι αστροναύτες σημείωσαν πως η NASA δεν πίστευε πως υπήρχε κάτι έμβιο στη Σελήνη που θα μπορούσε να μεταφερθεί στη Γη. Ωστόσο, ελήφθησαν προληπτικά μέτρα που αφορούσαν το αντίθετο σενάριο: Η άκατος ψεκάστηκε με ειδικό μικροβιοκτόνο υγρό και στους τρεις αστροναύτες παραδόθηκαν ειδικές μονωτικές στολές. Έπειτα, οι ίδιοι μεταφέρθηκαν σε ειδική εγκατάσταση απομόνωσης όπου τέθηκαν σε καραντίνα για εβδομάδες, έως ότου οι επιστήμονες να βεβαιωθούν πως η Γη θα ήταν ασφαλής από κάθε είδους μικροβιακή μόλυνση.
Ωστόσο, ο αστροναύτης Μάικλ Κόλινς – ο οποίος κατά τη διάρκεια της παραμονής των Άρμστρονγκ και Όλντριν στη Σελήνη, έμεινε στο όχημα διακυβέρνησης και ο οποίος θα μπορούσε να έχει μολυνθεί κι εκείνος με μικρόβια όταν οι «συνοδοιπόροι» του επέστρεψαν από την επιφάνεια του φεγγαριού – παρατήρησε πως όλη αυτή η σκληρή προεργασία που είχε γίνει από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, θα μπορούσε να ματαιωθεί μεμιάς τη στιγμή που θα επέστρεφαν στη Γη.
«Δείτε το κάπως έτσι», λέει ο ίδιος: «Ας υποθέσουμε πως υπάρχουν μικρόβια στο φεγγάρι. Επιστρέφουμε, το όχημα διακυβέρνησης είναι γεμάτο με σεληνιακά μικρόβια, προσυδατώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και τι κάνουν; Ανοίγουν την πόρτα. Γιατί πρέπει να την ανοίξεις. Και όλα τα μικρόβια βγαίνουν έξω!».
Στο ίδιο ντοκιμαντέρ κι ενώ οι εικόνες δείχνουν τους αστροναύτες να περνούν από εξονυχιστική διαδικασία απολύμανσης μετά την προσυδάτωση της ακάτου, και ο Μπαζ Όλντριν έκανε μία ανάλογη επισήμανση .
Όπως σημειώνει, οι άνθρωποι που είχαν σταλεί να τους περισυλλέξουν, τον απολύμαναν με ένα πανί, το οποίο στη συνέχεια πέταξαν στο νερό.
«Όλα τα μικρόβια κατέληξαν στο βυθό του ωκεανού. Αναρωτιέμαι αν μπορούν να επιβιώσουν εκεί», λέει στη διήγησή του ο ίδιος γελώντας.
