Τα γεγονότα όπως καταγράφω παρακάτω αποτελούν απλά μια περιγραφή. Προσωπικά
και πολλοί συμπολίτες μου είμαστε όμηροι της αυθαιρεσίας ιδιοκτητών σκύλων
και μάλιστα επικίνδυνων. Η όχληση είναι καθημερινή, σε όλη την διάρκεια του
εικοσιτετράωρου ενώ πολλές φορές οριακά όπως στη δική μου περίπτωση δεν
θρηνήσαμε θύματα. Καθώς τυγχάνω φιλόζωος και υποστηρίζω την υιοθεσία των
αδέσποτων ζώων η αδιαφορία των ιδιοκτητών σκύλων απλά για φιγούρα χωρίς
ίχνος αγάπης και φροντίδας με εξοργίζει. Στη δική μου περίπτωση η υπομονή
είχε πενταετή διάρκεια και αποδείκτηκε λανθασμένη. Πρόσφατα δέχτηκα επίθεση
από δύο επικίνδυνα σκυλιά ιδιοκτησίας γειτόνου στην πόλη της Μεσσήνης όπου
και μένω μόνιμα και είχα την τύχη να ζήσω και να είμαι αρτιμελής αλλά με
μεγάλο ψυχολογικό κόστος για εμένα και την οικογένεια μου και τους
περίοικους καθώς το αίσθημα ασφάλειας δεν έχει αποκατασταθεί. Τα γεγονότα
όπως και καταχώρησα σε ανάρτηση στο χρονολόγιο μου στο διαδίκτυο έχουν ως
εξής: “Έχω ανοίξει την πόρτα της κεντρικής εισόδου είμαι έτοιμος να κατέβω
τα σκαλιά και έχω βρεθεί αντιμέτωπος με δυο από αυτά τα τόσο άγρια και
επικίνδυνα σκυλιά (ντοπερμαν ας πούμε τη σημασία έχει άλλωστε) του γείτονα
που δεν ξέρει να τα ελέγχει. Είναι έτοιμα να με κατασπαράξουν όταν η
αγαπημένη και για πολλά χρόνια γάτα που φροντίζουμε η Μαράτα (κάθεται
συνήθως στα σκαλιά) από ένστικτο ή από φροντίδα σε εμένα αντί να φύγει τους
αγριεύει και επικεντρώνονται σε αυτή και σε δευτερόλεπτα έχω γλιτώσει το
μακελειό αλλά κατακρεουργούν τη γάτα. Ο γείτονας έχει καταλάβει τι γίνεται
επικρατεί ένας πανικός μαζεύει το ένα του φεύγει το πιο άγριο και
κατευθύνεται προς το πολυσύχναστο πολυκατάστημα. Εκεί δεν ξέρω τι γίνεται
δεν έχω ορατότητα αλλά επικρατεί πανικός μέχρι που κάποιοι ψύχραιμοι το
παγιδεύουν σε περιφραγμένο οικόπεδο με κίνδυνο της ζωής τους. ενώ εγώ έχω
πάρει αγκαλιά την Μαράτα που ξεψυχά στα χέρια μου. Της δίνω το τελευταίο
χάδι σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί έσωσε εμένα και την οικογένεια μου.
Πέντε χρόνια τους κάνω συστάσεις πως θα θρηνήσουμε θύματα. Έχουν επιτεθεί
αρκετές φορές και πάντα το κακό το αποφεύγαμε από τύχη. Τους κάναμε
συστάσεις γιατί ούρλιαζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ για δύο χρόνια.
Καταλάγιασε για λίγο το κακό , ούρλιαζαν μέχρι τις δέκα το βράδυ και τα
μάντρωνε μέχρι το πρωί να μην τα ακούμε. Γέμιζαν και γεμίζουν με ακαθαρσίες
που ποτέ δεν μάζεψε το αφεντικό του τη γειτονιά. Ξανακάναμε υποδείξεις.
Απλά άλλαξε δρομολόγιο και δεν μαζεψε ποτέ τις ακαθαρσίες των ζώων του.
Κινδυνέψαμε πολλές φορές αλλά η χθεσινή ήταν η τελευταία ευκαιρία που του
έδωσα. Από το πρωί έπραξα αυτό που όφειλα για να διασφαλίσω την οικογένεια
μου και τους περαστικούς όσο και την γειτονιά. Δεν τον συγχωρώ και θα είμαι
αμείλικτος μαζί του. . Σε όσους διαβάζουν την ανάρτηση θα τους παρακινήσω
μόνο για αυτό: Μην αφήσετε ποτέ τον χρόνο να λύσει μόνος του αυτά που
βλέπετε να σκιάζουν την καθημερινότητα και την ασφάλεια σας. Εξαντλήστε τα
δικαιώματα σας . Υπάρχουν νόμοι και δόξα το θεό υπηρεσιακοί παράγοντες που
ξέρουν να τους εφαρμόζουν σωστά. Είναι δύσκολες ώρες βρισκόμαστε σε άσχημη
ψυχολογική κατάσταση καθώς αυτές οι καταστάσεις δημιουργούν ανασφάλεια φόβο
και θλίψη .
Υποσημείωση: Φίλοι γνωρίζουν πως είμαι ζωόφιλος καθώς έχω υιοθετήσει ένα
αδέσποτο σκύλο και μέσα στο σπίτι ζουν δύο στειρωμένες γάτες. Κάποιοι
μπορούν να επιβεβαιώσουν και τον μεγάλο αγώνα μου για τις φόλες που
απέδωσε. Σας εύχομαι καλές γιορτές. Για εμένα δεν είναι.
Γιάννης Λάσκαρης(Δημοτικός Σύμβουλος-Γραμματέας Δημοτικού Συμβουλίου Μεσσήνης)