Προβολή και εισήγηση μελών της Διεθνούς Αμνηστίας στο Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΝΟΠΛΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
Η γενική συνέλευση του ΟΗΕ στη συνεδρίασή της τής 19ης Ιουνίου 2015, όρισε τη 19η Ιουνίου κάθε χρόνου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Σεξουαλικής Βίας Εν Καιρώ Ενόπλων Συγκρούσεων, αντιδρώντας στις ωμότητες που διαπράττουν ένοπλες εξτρεμιστικές οργανώσεις, όπως οι μουσουλμανικές ΜπόκοΧαράμ (BokoHaram) στη Νιγηρία και Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στο Ιράκ και τη Συρία. Η 19η Ιουνίου επελέγη για να θυμίζει την απόφαση 1820 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία υιοθετήθηκε στις 19 Ιουνίου 2008 και η οποία αναγνώριζε για πρώτη φορά ότι η σεξoυαλική βία είναι μία τακτική πολέμου και μία απειλή για την ειρήνη και την σταθερότητα στον κόσμο.
Την Παρασκευή 19 Ιουνίου, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Σεξουαλικής Βίας εν Καιρώ Ενόπλων Συγκρούσεων, το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας θα προβάλει στο χώρο του (Μπενάκη 11, Ιστορικό Κέντρο) στις 9:30 μ.μ. το ντοκιμαντέρ των Νίκολας Μπλις, Στέφαν Χιούμπερ-Μπλις και Ντένις Λάμπερτ Μηδενική Ανοχή (Λουξεμβούργο, Γαλλία 2019, 95’).
Πριν από την προβολή, στις 9 μ.μ.,θα πραγματοποιηθεί εισήγηση επί του θέματος από τις φιλοξενούμενες του Κέντρου, Χαρά Καραγιαννάκη, υπεύθυνη Ακτιβισμού και τηΜυρτώ Προβίδα, ακτιβίστρια του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, οι οποίες, όπως ανέφεραν μετά από την σχετική πρόσκληση του Κέντρου, νιώθουν ιδιαίτερη τιμή και θα παραβρεθούν με χαρά, καθώς «αναγνωρίζεται ένα πεδίο καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει απασχολήσει έντονα τη Διεθνή Αμνηστία. Κρίνουμε ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει σύμπνοια στη δράση μας και με φορείς που στρέφουν το ενδιαφέρον τους στις διεκδικήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και καλλιεργούν ανάλογες ευαισθησίες, όπως πράττουν το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και το Κέντρο δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας».
Το ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί φιλοξενήθηκε στο φετινό 6ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και αποτελεί ένα συγκλονιστικό κινηματογραφικό πρότζεκτ, στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας εκστρατείας που έχει στόχο να θέσει τέλος στην ατιμωρησία των ενόχων διάπραξης σεξουαλικών εγκλημάτων εν καιρώ πολέμου: Συρία, Ουκρανία, Κονγκό, Η.Π.Α., Νέα Υόρκη. Μέσα από πέντε κεφάλαια και ένα ταξίδι ανά τον κόσμο, το ντοκιμαντέρ εισχωρεί στην άδυτη πραγματικότητα του βιασμού, που λειτουργεί ως ραδιενεργό και ταυτόχρονα κρυφό όπλο εν καιρώ πολέμου. Η αφήγηση βασίζεται στην εκτεταμένη χρήση του animation, η οποία εν προκειμένω χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στις προσωπικές καταθέσεις των θυμάτων, των μαρτύρων και των πολιτικών προσώπων, που τολμούν να καταδείξουν τη βιαιότητα και τις επιπτώσεις του βιασμού ως πολεμικού και πολιτικού όπλου.
Παράλληλα, συντελούνται αναπαραστάσεις των συμβάντων, όπως περιγράφονται από τα θύματα – στοιχείο που θα καθιστούσε τη θέαση του ντοκιμαντέρ εξαιρετικά δύσκολη, εάν απουσίαζε το προστατευτικό φίλτρο των κινούμενων σχεδίων.
Πέρα από τη χρήση κινουμένων σχεδίων, η ταινία συνίσταται από πλάνα που παρουσιάζουν την εκστρατεία του ZeroImpunity (zeroimpunity.com) που θέτει ως στόχο το τέλος των σεξουαλικών επιθέσεων με θύματα τους αδύναμους και ηττημένους πληθυσμούς κατά τις πολεμικές συρράξεις. Ανάμεσα τους, παιδιά και έφηβοι υπόκεινται τον βασανισμό της σεξουαλικής βίας.
Ο βιασμός συνιστά ένα τοξικό όπλο που μπορεί να αφήνει περιθώριο ζωής στα θύματά του, αλλά φέρει ισχυρό στίγμα. Στη Συρία καταστρέφει τους κοινωνικούς δεσμούς της οικογένειας και είναι φορέας ατίμωσης όλης της κοινότητας. Τα Διεθνή Δικαστήρια δεν μπορούν να καταδικάσουν εύκολα τις σεξουαλικές επιθέσεις (πολύ πιο εύκολα αποδεικνύεται μία μαζική σφαγή παρά ένας βιασμός). Οι συνέπειες στα θύματα, ιδίως στα ανήλικα άτομα, είναι φρικτές, ο σεξουαλικός ευτελισμός επιδρά καταλυτικά στην ψυχολογία και τη σωματική ακεραιότητά τους. Αυτά τα στοιχεία καθιστούν τη σεξουαλική βία ως το πλέον αποτελεσματικό όπλο στις πολεμικές συρράξεις.
Εν κατακλείδι, το φιλμ δομεί ένα στέρεο επιχείρημα με αληθείς μαρτυρίες ως αποτέλεσμα εξονυχιστικής έρευνας. Ακόμα και αν οι φυσιογνωμίες των θυμάτων σκιαγραφούνται αδρά μέσα από τις εικαστικές γραμμές του animation, οι φωνές ανήκουν στα πραγματικά πρόσωπα.Η δυναμική του θέματος, η ρητορική δεινότητα, η εις βάθος έρευνα και η αισθητική προσέγγιση αποτελούν τα νήματα που διαπλέκουν ένα στιβαρό κινηματογραφικό επιχείρημα – ένα ντοκιμαντέρ που ανατριχιάζει το δέρμα και σφίγγει το στομάχι.