Σεπτέμβρης 1943, Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται σε όλα τα μέτωπα. Τότε όμως, ο Μουσολίνι στην Ιταλία ανατρέπεται. Η νέα κυβέρνηση κηρύσσει εκεχειρία. Οι Ιταλοί στρατιώτες στη μεγάλη πλειοψηφία τους ανακουφίζονται και πανηγυρίζουν το τέλος του πολέμου. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κεφαλονιά όπου υπάρχουν πάνω από 10.000 στρατιώτες. Οι Γερμανοί στο νησί είναι μόνο 500 οι οποίοι και ζητούν από τους Ιταλούς να παραδώσουν τα όπλα. Στην ιταλική κυβέρνηση επικρατεί σχετικό χάος και δεν δίνονται εντολές στα στρατεύματα για το τι πρέπει να κάνουν. Στην Κεφαλονιά οι Ιταλοί κάνουν συζητήσεις, και με την προτροπή κάποιων αξιωματικών με επικεφαλής τον λοχαγό Amos Pampaloni, διοργανώνουν ένα είδος δημοψηφίσματος στο οποίο σχεδόν παμψηφεί επικρατεί η άποψη να μην παραδώσουν τα όπλα στους Γερμανούς, αλλά και να συνεργαστούν με τους Έλληνες αντάρτες. Η πρώτη τους κίνηση είναι να συλλάβουν τους 500 Γερμανούς στρατιώτες και αξιωματικούς αιχμαλώτους. Τρία πλοία που είχαν κοντά οι Γερμανοί κινούνται για να επιτεθούν κατά των Ιταλών, οι οποίοι άμεσα βυθίζουν τα δύο. Το τρίτο επιστρέφει πίσω λαβωμένο. Μαθαίνοντας τα νέα, ο Χίτλερ γίνεται έξω φρενών και διατάζει να εξαφανιστούν όλοι οι Ιταλοί από την Κεφαλονιά. Γερμανικά στούκας βομβαρδίζουν ανελλιπώς το νησί, ενώ παράλληλα αποβιβάζεται στρατός από τη στερεά Ελλάδα. Οι Ιταλοί, μη έχοντας καμία βοήθεια από κανέναν παραδίδονται – όσοι βέβαια επέζησαν από τους βομβαρδισμούς. Το γεγονός όμως δεν σταμάτησε εκεί. Όλοι οι Ιταλοί αιχμάλωτοι -περί τους 10.000- εκτελέστηκαν επί τόπου… Αυτό το έγκλημα δεν έχει βρει την τιμωρία του μέχρι σήμερα. Η δικαιολογία των Γερμανών πως επρόκειτο για προδότες δεν ισχύει βέβαια, γιατί η Ιταλική κυβέρνηση είχε ήδη κηρύξει εκεχειρία και οι Ιταλοί στρατιώτες υπακούν στη δική τους κυβέρνηση και όχι στους Γερμανούς. Ο Βαγγέλης Σακκάτος, συγγραφέας πολλών βιβλίων και δημοσιογράφος ήταν τότε 15 χρονών και οργανωμένος στα «Αετόπουλα». Στο βιβλίο του «Μεραρχία Acqui» αφηγείται τις αναμνήσεις του από εκείνα τα θλιβερά γεγονότα. Το βιβλίο αυτό μεταφράστηκε στα ιταλικά και βραβεύτηκε από τις αρχές της ιταλικής πόλης Acqui Terme από όπου προέρχονταν η τραγική μεραρχία. Στο ντοκιμαντέρ είναι ο κύριος αφηγητής και ξεναγός στα μέρη της τραγωδίας. Παράλληλα και κάποιοι άλλοι Κεφαλλονίτες που έχουν επιζήσει, καταθέτουν και αυτοί τις μαρτυρίες τους.
Από ιταλικής πλευράς μιλούν ένας ιστορικός, η ακόλουθος πολιτισμού της Acqui Terme και ο δήμαρχος της Parma για το πως τιμούν τους νεκρούς και τι κάνουν για να κρατούν στη μνήμη τα ιστορικά γεγονότα ώστε τα φαινόμενα του φασισμού και του ναζισμού να μην επαναληφθούν. Σημαντική είναι επίσης η μαρτυρία του μοναδικού επιζώντος, σήμερα 101 χρονών Marco Botti. Πώς επέζησε της σφαγής και πώς κατάφερε στη συνέχεια να δραπετεύσει. Από το σύλλογο των αντιστασιακών της περιοχής της Reggio Emilia όπου προέρχονταν η μεραρχία, έχουμε φωτογραφικό υλικό και video όπου υπάρχουν μαρτυρίες άλλων επιζώντων, που σήμερα δεν υπάρχουν πια, καθώς και του κύριου πρωταγωνιστή των γεγονότων Amos Pampaloni, που αφηγείται τη συγκλονιστική περιπέτεια της διάσωσής του. Ήταν ο πρώτος που εκτέλεσαν οι Γερμανοί, όμως στη συνέχεια ο υπόλοιπος λόχος του έπεσε πάνω του και τον κάλυψαν με τα πτώματά τους, ενώ η σφαίρα σε αυτόν είχε περάσει ξώφαλτσα… Όλες αυτές οι μαρτυρίες «ντύνονται» εκτός από τους τόπους της τραγωδίας στην Κεφαλονιά και τα μνημεία των πεσόντων στην Parma και την Acqui Terme, από αρχειακό υλικό της εποχής που εξασφαλίσαμε από το πολεμικό μουσείο, από δικό μας αρχείο αλλά και από υλικό των αντιστασιακών ιταλικών οργανώσεων.
Βιογραφία σκηνοθέτη: Ο Κώστας Βάκκας είναι σκηνοθέτης, παραγωγός και διευθυντής παραγωγής ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικών προγραμμάτων και διαφημιστικών σποτ. Έχει συνεργαστεί σε διεθνείς παραγωγές ενώ στη δεκαετία του 1960, ήταν βοηθός σκηνοθέτη σε 35 ταινίες ελληνικής παραγωγής και διευθυντής παραγωγής ή βοηθός σκηνοθέτη, σε διάφορες ξένες ταινίες που γυρίστηκαν στην Ελλάδα.
Διάρκεια: 81′