Φτάσε εκεί, που νομίζεις, ότι δεν μπορείς….
Γράφει το μέλος του Σ.Π.Ο.Κ. ”Ο Ευκλής” Αλεξάνδρα Βέλμαχου:
Ο Σύλλογος Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας ”Ο Ευκλής” είχε διοργανώσει ένα τριήμερο (8-9-10/7ου/2023) στο δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, στον Σμόλικα. Μια συγκλονιστική κατασκηνωτική εξόρμηση που θα μας μείνει αξέχαστη!!
Το πρόγραμμα περιελάμβανε την πρώτη ημέρα μια κατάβαση από το χωριό Πάδες έως την κήτη του Αώου ποταμού με τα ορμητικά νερά, την δεύτερη ημέρα ανάβαση από το χωριό έως την Δρακόλιμνη Λύγκα (2160 μ.) και στην κορυφή του Σμόλικα (2637 μ.) με διανυκτέρευση στη Δρακόλιμνη και επιστροφή στη βάση μας (Πάδες) την τρίτη ημέρα.
Για τον Σμόλικα είχα διαβάσει αρκετά πριν τον δω ιδίοις όμμασι, για να ξέρω περίπου, τι με περιμένει.
Έλεγαν ότι είναι κάπως βατό και φιλικό βουνό προς τον ορειβάτη με την έννοια ότι δεν έχει γκρεμούς και αφύλακτα περάσματα. Η κορυφή έχει όμως μια υψομετρική διαφορά 1400 μ. από το χωριό Πάδες, όπου ήταν η αφετηρία μας.
Τελικά το συγκεκριμένο βουνό αποδείχτηκε για μένα ένα απαιτητικό εγχείρημα.
Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μία φορά διδάχτηκα την υπομονή, την επιμονή και την πειθαρχία.
Η αλήθεια είναι ότι πτοήθηκα αλλά όχι πολύ. Σκεφτόμουν ότι δεν έπρεπε, να κοιτάω προς την κορυφή συχνά και να χάνω το θάρρος μου, αλλά να επικεντρώνομαι στο βήμα μου. Είναι βέβαιο ότι είναι ένα βουνό που χρειάζεται δυνατά πόδια και γερά πνευμόνια !!
Έκανα τις στάσεις που όφειλα στον εαυτό μου και όταν επιτέλους έφτασα στην κορυφή, στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή μετά τον Όλυμπο ξεδιπλώθηκε μπροστά μου ολοκληρωτικά το μεγαλείο του γέρο – Σμόλικα, που στέκει εκεί αγέρωχος !!
Από εκεί η ομάδα μου κι εγώ βλέπαμε μια απίστευτη θέα, μπορείς να δεις κι άλλα βουνά όπως την Τύμφη και τον Γράμμο και βέβαια τη Δρακόλιμνη Λύγκα.
Στο κατέβασμα η πορεία ήταν εξίσου μαγευτική.
Εδώ στη Βόρεια Πίνδο με μάγευε, να παρατηρώ τα χτυπημένα από κεραυνούς ρόμπολα με τους τεράστιους απογυμνωμένους κορμούς, που έμοιαζαν σαν σκιάχτρα. Ένα θέαμα απόκοσμο, ένα Μαυσωλείο της Φύσης !!
Με εντυπωσίασε επίσης, που έβλεπα χιονούρες – έστω και μικρές – Ιούλιο μήνα !!
Τα απέραντα αλπικά λιβάδια έδιναν την εντύπωση, ότι βρισκόμαστε ακόμη στην Άνοιξη !!
Βήμα το βήμα λοιπόν και όχι μονομιάς όλα γίνονται.
Τα εμπόδια – πρέπει να θυμόμαστε – δεν φράζουν το μονοπάτι.
Μερικές φορές τα εμπόδια είναι το ίδιο το μονοπάτι…..
Η Αλεξάνδρα Βέλμαχου με τον σύζηγό της
