Από τον: Γιάννη Λάσκαρη
Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα δυο σπάνιες φωτογραφίες είναι αρκετές για να παρουσιάσουν τη μεγάλη αξία του ΠΑΜΙΣΟΥ και την ευτυχία να γειτνιάζει μια πόλη σε αυτόν αλλά και το βαρύ φορτίο ευθύνης που φέρει η ευρύτερη περιοχή και φυσικά η πόλη της Μεσσήνης.
Η εικόνα το περσινό καλοκαίρι με τους πελαργούς στους στύλους της ΔΕΗ στη πόλη της Μεσσήνης να «ξεκουράζονται»
και η φωτογραφία με το φλαμίνγκο (του Άρη Μπαρκούρα) σε κοντινή απόσταση, το φετινό καλοκαίρι στις εκβολές του Παμίσου, μας υπενθυμίζουν για άλλη μια φορά πως η ευρύτερη περιοχή αποτελεί εστία περιβαλλοντικής ιδιαιτερότητας.
Ο ΠΑΜΙΣΟΣ σήμερα διακρίνεται από τη γαλήνη που προσφέρει στους επισκέπτες. Αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο αφού σε αυτόν βρίσκουν καταφύγιο σπάνια πουλιά και πολλά είδη ψαριών. Ο ποταμός είναι στενά συνδεδεμένος με τον άνθρωπο που κατοικεί γύρω του και την άνθηση της μεσσηνιακής οικονομίας γενικότερα.
Βιοτεχνίες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης, πόλεις και χωριά που υδροδοτούνται εξαρτώνται από την “παρουσία” του.
Αποτελεί διαχρονική διαπίστωση πως κάθε ποτάμι είναι η σύνοψη μιας κοιλάδας και ο Πάμισος και ειδικά η παρόχθια ζώνη, πρέπει να γίνει κατανοητό από τον σύγχρονο άνθρωπο που τον ενώνει η «καθημερινότητα» μαζί του και εννοώ φυσικά τους πολίτες και τους φορείς μιας μεγάλης πόλης όπως της Μεσσήνης και φυσικά των γειτονικών χωριών, πως η προστασία του είναι σε προτεραιότητα.
Για τον λόγο αυτό πρέπει να δημιουργηθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης και διαφύλαξης του υδροβιότοπου.