Στις 23 Ιανουαρίου 1957 η εταιρεία “Wham-O” λανσάρει στην αμερικανική αγορά το Φρίσμπι (Frisbee), όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Δηλαδή, τον ελαφρύ πλαστικό ιπτάμενο δισκάκι, με τις αεροδυναμικές προδιαγραφές, το οποίο πετιέται στον αέρα από τον ένα παίκτη, με σκοπό να τον πιάσει ο άλλος με το ένα χέρι, προτού πέσει στο έδαφος.
Σύμφωνα με το μύθο, το παιγνίδι άρχισε να παίζεται στο Γιέιλ στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ένα φοιτητής, ο Ελίχου Φρίσμπι, άρπαξε ένα δίσκο σερβιρίσματος και τον πέταξε από το παράθυρο του δωματίου του στην αυλή του ονομαστού αμερικανικού πανεπιστημίου.
Πιο πιστευτή είναι η εκδοχή ότι το παιχνίδι πήρε το όνομά του από τους φούρνους Φρίσμπι, που προμήθευαν με πίττες τα κολλέγια της Νέας Αγγλίας. Οι κολεγιόπαιδες έπαιρναν τα άδεια τενεκεδένια δισκάκια από τις πίττες, τα πετούσαν στον αέρα και τα έπιαναν με το ένα χέρι, περνώντας ώρες χαράς και διασκέδασης.
Το 1948 ο πολιτικός μηχανικός Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον κατασκεύασε το πρώτο πλαστικό φρίζμπι, που ήταν πιο ακριβές από την τενεκεδένια εκδοχή του και πετούσε πιο μακριά. Το ονόμασε Ο δίσκος του Πλούτωνα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την ουφομανία, που κυριαρχούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες στη δεκαετία του ’50.
Το 1955 μια εταιρεία παιγνιδιών, η Wham-O, που είχε λανσάρει μεταξύ άλλων το Χούλα-Χουπ, αγοράζει τα δικαιώματα του παιγνιδιού από τον Μόρισσον αντί ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η εταιρεία κατοχυρώνει το όνομα Φρίσμπι και αφού κατασκευάζει 100.000.000 κομμάτια, πουλά τα δικαιώματα στη γνωστή εταιρεία παιγνιδιών Mattel, στην οποία ανήκουν σήμερα.